افزایش قدرت باروری در زنان میانسال با درمان های ضدپیری
به گزارش ایزو وب، باروری زنان از اواسط ۳۰ سالگی کاسته می شود و این می تواند بچه دار شدن در میانسالی را دشوارتر کند. حالا دانشمندان مکانیسمی را شناسایی کرده اند که به نظر می آید پیری تخمدان ها را تسریع می کند و دستکم در موش ها راهی برای کاهش سرعت آن برای افزایش باروری در مراحل بعدی زندگی پیدا کرده اند.
به گزارش ایزو وب به نقل از ایسنا، اندام های ما همه با سرعت یکسان پیر نمی شوند و متاسفانه تخمدان ها یکی از سریع ترین بخش های بدن در پیر شدن هستند. این در شرایطی است که دانشمندان علت دقیق آنرا نمی دانند. از حدود سن ۳۵ سالگی، تخمدان ها سریع تر پیر می شوند که منجر به کاهش کیفیت تخمک و موفقیت در حامله شدن می شود. خیلی از بیماران به آی وی اف(IVF) روی می آورند، اما این فرایند می تواند گران باشد و خطراتی را به همراه داشته باشد.
به نقل از نیواطلس، در مطالعه ای جدید، دانشمندان دانشگاه ژنگژو(Zhengzhou) در چین مکانیسم های زیستی که امکان دارد منشاء این کاهش کیفیت باشد را بررسی کردند. آنها الگوهای بیان ژن در تخمدان ها و سایر اندام ها در موش های جوان حدود دو ماهه و موش های میانسال حدود هشت ماهه را تحلیل و بررسی کردند.
آنها دریافتند که در موش های مسن تر، بیان ژنی به نام CD۳۸ در کل اندام ها و بخصوص در تخمدان ها افزایش پیدا کرده است. این حیرت انگیز نبود چونکه CD۳۸ یک نشانگر زیستی شناخته شده برای پیری است. این ژن آنزیمی تولید می کند که پروتئینی به نام NAD+ را تجزیه می کند که متعاقبا این پروتئین در سطوح بسیار پایین تری در موش های مسن پیدا شد.
NAD و شکل اکسید شده آن یعنی NAD+، متابولیسم سلولی و ترمیم دی ان ای را تنظیم می کنند و به صورت طبیعی با افزایش سن کاهش می یابند.
سطوح بالاتر آن با طول عمر بیشتر و سلامتی بهتر در ارتباط می باشد و ازاین رو نتایج امیدوارکننده ای در تحقیقات اخیر ضد پیری نشان داده است. حالا به نظر می آید که این علت شایع منشا کاهش باروری در رابطه با سن باشد.
چینگلینگ یانگ(Qingling Yang)، نویسنده این مطالعه می گوید: کاهش NAD+ مجموعه ای از اثرات مضر را بوجود می آورد و بخصوص بر کیفیت سلول های سوماتیک و تخمک ها تاثیر می گذارد و در نتیجه تاثیر عمیقی بر باروری زنان می گذارد.
در آزمایش های بعدی، این تیم ژن CD۳۸ را در موش های مسن تر حذف کردند و نتیجه حفظ کیفیت بیشتر تخمک ها و تولید فرزند بیشتر شد. در مرحله بعد، محققان بررسی کردند که آیا میتوان اثر مشابهی را بدون مهندسی ژنتیک به دست آورد تا آنرا به یک درمان باروری عملی تر تبدیل کرد.
این تیم به مولکولی به نام ۷۸c که CD۳۸ را مهار می کند، روی آوردند و آنرا به موش های هشت ماهه دادند. سطح NAD+ در تخمدان هایشان افزوده شد و موش ها توانستند فرزندان بیشتری داشته باشند.
همانطور که این تحقیق امیدوارکننده است، همیشه این اخطار وجود دارد که هم اکنون تنها روی موش ها انجام شده و ازاین رو نتایج آن امکان دارد لزوما قابل تعمیم به انسان ها نباشد. اما نکته مثبت اینست که آزمایشات بالینی جهت بررسی این که آیا افزایش سطح NAD+ در زنانِ تحت درمان های ناباروری می تواند میزان موفقیت را بهبود بخشد و خطر نقص مادرزادی را کم کند یا خیر در حال انجام می باشد.
این تحقیق در مجله Nature Aging منتشر گردید.
منبع: isoweb.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب