قشر لطمه پذیر قربانیان اصلی فیلترینگ هستند
ایزو وب: در شرایطی که اینترنت و زیرساخت های ارتباطی کشور با چالش های جدی مواجه اند، تأثیر این محدودیت ها بر کسب وکارهای آنلاین به گونه ای جدی احساس می شود.
تینا مزدکی_محدودیت های اینترنتی و تحریم ها، کسب وکارهای آنلاین را با چالش مواجه کرده است. در صورتیکه متولی مشخصی برای حکمرانی فضای دیجیتال به چشم نمی خورد، محدودیت های داخلی و تحریم های خارجی، فضای کسب وکار را به حالتی ناپایدار و مبهم کشانده و روند توسعه و رشد این حوزه را کند کرده است. مهرداد ملک محمدی، مدیر استارتاپ تاپین، در گفت و گو با خبرآنلاین به تفصیل درباره ی این چالش ها و مشکلات سخن می گوید.
ملک محمدی، هم بنیان گذار و مدیرعامل شرکت حمل و نقل تاپین، در جواب این پرسش که در وضعیت فعلی اینترنت کشور، اختلالات ارتباطی مثل قطعی یا کندی اینترنت، تا چه حد روی عملیات روزانه شرکت های حمل و نقل تأثیر گذاشته، می گوید: « برای شروع بحث، اینترنت را تفکیک می کنم ما یک اینترنت آزاد، یک اینترنت بین المللی، یک اینترنت ملی و اینترنت داخلی داریم. بخش اعظمی از خدمات لجستیک و مدیریت فرایندهای شرکت های لجستیکی بر بستر اینترنت ملی ارائه می شود و قطعی اینترنت جهانی اثری روی اصل عملیات در شرکت های لجستیکی ندارد. ولی آن کندی ای که به خاطر محدودیت های اینترنت داخلی وجود دارد، موجب می شود سطح کیفیت کاهش پیدا کند.»
او در ادامه تأکید می کند، مشکل اصلی زمانی شکل می گیرد که سرویس گیرنده ها، در حقیقت فروشگاه ها و کسب وکارهای آنلاین، می خواهند از خدمات شرکت های حمل، روی بستر وب سرویس و زیرساخت های آنلاین بهره گیرند و می گوید: « در این مرحله تداخل اینترنت چشم گیر می شود. به این صورت که بخش قابل توجهی از هاستینگ و زیرساخت های فروش آنلاین کشور روی بستر هاستینگ های خارجی هستش و وقتی اینترنت قطع می شود، در حقیقت آن سایت های فروشگاهی از دسترس خارج می شوند و نمی توانند ریکوئست ها و درخواست های خودشان را به شرکت های حمل، منتقل کنند و پروسه ارسال شان را بصورت مدون و سیستماتیک مدیریت کنند و از سویی هم ما داخل کشور ظرفیتی برای هاست کردن این حجم از سایت و کسب وکار نداریم. به خاطر همین، این موارد موجب می شود که سطح سرویس در ارائه خدمات لجستیکی به مردم و کسب وکارها به شدت افت کند. همین طور یک قسمتی از رهگیری ها و خدمات مبتنی بر رهگیری مرسولات بوسیله وب سایت ها و کسب وکارهایی ارائه می شود که خدمات شان بوسیله خدمات خارجی ارائه می شود و باز این مشکل را برای کسب وکارها، مردم و در حقیقت سفارش دهنده ها به وجود می آورد که نمی توانند از موقعیت محصولات خودشان باخبر بشوند.»
کسب وکارها در کوشش برای عبور از بحران
او همین طور در جواب این پرسش که در ماه های اخیر، خصوصاً پس از شروع جنگ، آیا تغییری در روند کاری مجموعه شما به وجود آمده است، اینطور توضیح می دهد: « تأثیراتی که جنگ بر مجموعه ما ایجاد کرد، موجب شد تمرکز ویژه ای بر ایجاد زیرساخت های دورکاری یا فعال سازی زیرساخت هایی که در زمان کرونا داشتیم، صورت بگیرد. کوشیدیم فرایندها را طوری بچینیم که در صورت بروز شرایط مشابه، بتوانیم آنها را مدیریت نماییم. از طرفی هم سعی کردیم اگر سرویسی خارج از کشور داریم یا زیرساختی خارج از کشور داریم، به داخل کشور انتقال بدهیم. همین طور اگر سرمایه گذاری ای روی زیرساخت های بین المللی مثل حالا شبکه های اجتماعی بین المللی داشتیم، این را کمی کمرنگ تر کردیم تا در صورت قطعی، بتوانیم مدیریت بهتری روی درآمد و هزینه کرد شرکت داشته باشیم. این اقدامات با هدف عبور از وضعیت برزخی فعلی انجام شد، چون هنوز نمی دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد و منتظریم تا وضعیت بعد از جنگ، تکلیف روشنی پیدا کند.»
بر این باور هستم که با وجود تشدید فیلترینگ یا محدودیت های اینترنت مردم مسیر خودشان را پیدا می کنند. حتی در زمان قطعی اینترنت، باز هم عده ای بودند که به اینترنت دسترسی داشتند و اگر آن قطعی قرار بود ادامه پیدا کند، بالاخره مردم به صورتی نیاز خودرا جبران می کردند مهرداد ملک محمدی قشر ضعیف تر، محدودیت بیشتر
او همین طور در ادامه در جواب این پرسش که تشدید فیلترینگ و محدودتر شدن اینترنت چه تاثیری در رفتار مشتری ها و سرمایه گذاران داشته است، توضیح می دهد: « بر این باور هستم که با وجود تشدید فیلترینگ یا محدودیت های اینترنت مردم مسیر خودشان را پیدا می کنند. حتی در زمان قطعی اینترنت، باز هم عده ای بودند که به اینترنت دسترسی داشتند و اگر آن قطعی قرار بود ادامه پیدا کند، بالاخره مردم به صورتی نیاز خودرا جبران می کردند. این اتفاق مجدداً رخ داد؛ مانند آن چه درباره ی فیلتر شدن اینستاگرام افتاد. یعنی از قبل از فیلتر شدن اینستاگرام، تعداد مشخصی کاربر داشت و پس از فیلتر شدن، تعداد کاربرانش به مدت یک ماه کاهش پیدا کرد؛ اما باردیگر بیش از قبل شد. درحقیقت در مقابل خواسته و رویکرد مردم، هیچ مقاومتی نمی توان کرد و در نهایت مردم راه حل خودشان را پیدا می کنند. تنها مسئله ای که وجود دارد این است که این روند، هزینه دسترسی به اینترنت آزاد را برای مشتری افزایش می دهد؛ به این معنا که قشری که از نظر مالی ضعیف تر هستند، با محدودیت بیشتری مواجه می شوند و دسترسی شان کاسته می شود. این، تأثیر اصلی فیلترینگ است.»
او با اعلان اینکه در حال حاضر، چالش اصلی مشتری ها، وجود یک حالت ناپایدار و مبهم در عرصه کسب وکار است، می گوید: « این ابهام سبب شده خیلی از فعالان اقتصادی ندانند که آیا باید به توسعه کسب وکار خود بپردازند، فعالیت آنلاین را شروع کنند یا نه. این وضعیت سبب کاهش مشتری های ما و کاهش ورودی های کسب وکار شده است؛ چونکه راه اندازی یک پلت فرم آنلاین و زیرساخت فروشگاه آنلاین برای هر کسب وکاری، مستلزم صرف هزینه است و الان، خیلی از کسب وکارها در این ابهام هستند که آیا وارد این مسیر شوند یا نه. این مسئله نیازمند آنست که فرآیندها و شرایط بعد از جنگ تعیین تکلیف شود و کشور از وضعیت جنگی خارج گردد.»
واکنش حاکمیت نسبت به کسب وکارها غیرقابل پیش بینی است
او در ادامه در جواب این پرسش که شرایط موجود بر اعتماد عمومی و سرمایه گذاری در استارتاپ ها داخلی چه اثری گذاشته، می گوید: « فیلترینگ و اجبار به استفاده از پلت فرم داخلی هیچ اثری در اعتماد مردم یا اعتماد سرمایه گذار ندارد؛ با سرمایه گذاری دولتی که دستوری کار انجام می دهد کاری ندارم. سرمایه گذارها اگر از جنس خصوصی باشند، در صورت تصمیم به سرمایه گذاری، بر روی محصول و نیاز مردم سرمایه گذاری می کنند. اجبار و فیلترینگ اثری بر این خواسته ندارد. اگر شما محصول یا راهکاری ارائه دهید که بتواند یک نیاز از مردم را برطرف کند که ۹۰ درصد، شاید حتی ۹۹ درصد کسب وکارهایی که در کشور در عرصه فناوری شکل می گیرند به همین دلیل شکل گرفته اند، اثری از جنگ یا فیلترینگ یا اجبار نمی پذیرند. در حقیقت، چیزی که آن کسب وکارهای داخلی را محک می زند، موضوع عرضه و تقاضاست. در زمان جنگ، به خاطر محدودیت ها، من یکی دو مورد از پلت فرم های داخلی که در عرصه پیام رسانی فعالیت می نمایند را دیدم که بطورمثال هنگام عضویت اعلام می کردند "ما عضویت مان تکمیل شده و دیگر نمی توانیم عضو جدید بگیریم" که این مساله برای یک پیام رسانی که ادعای رهبری بازار یا زیرساخت پایدار دارد، عجیب است. اینجاست که کسب وکارها و مردم اعتماد خودرا از دست می دهند. بعلاوه اینکه، مردم ما باهوش هستند و خودشان می توانند استارت آپ یا بیزینس خصوصی را از کسب وکار دولتی تشخیص دهند و برمبنای آن تصمیم بگیرند.»
ملک محمدی با تأکید بر این مسئله که در بحث حکمرانی دیجیتال، چالش اصلی استارتاپ ها عدم وجود یک متولی مشخص برای فضای مجازی است، این گونه توضیح می دهد: « ما در عرصه کسب وکارهای آنلاین اتحادیه ای داریم که سه، چهار سال انتخاباتش برگزار نمی شد و رییس آن بصورت دستوری انتخاب می شد. یعنی یک زیرساخت رگولاتوری بسیار عجیب و غریب در این زمینه وجود دارد که واکنش حاکمیت نسبت به کسب وکارها را غیرقابل پیش بینی می کند. یعنی ما به عنوان یک مدیر کسب وکار نمی دانیم که حاکمیت نسبت به فعالیت ما چه تصمیمی خواهد گرفت و چه واکنشی نشان خواهد داد. حال ممکنست این واکنش سلبی و بسیار شدید باشد یا از کنار آن بگذرد؛ و هرکدام از این ها می تواند ضربه سنگینی به کسب وکار و حتی اعتماد مشتری وارد کند.»
استارتاپ های ایرانی، محروم از بازارهای میلیاردی جهانی
او تأکید می کند که گاهی اوقات ممکنست اگر با یک کسب وکار برخورد نشود، اطلاعات و داده های هویتی مردم تحت تأثیر قرار بگیرد که این مساله خودش عامل بی اعتمادی است. یا بالعکس، گاهی چنان سخت گیری ای اعمال می شود که آن کسب وکاری که می توانست به یک کسب وکار موفق تبدیل گردد، از بازی حذف می شود و در این زمینه می گوید: « به نظر من، نبود یک نهاد متولی برای اکوسیستم نوآوری کشور، عامل اصلی بی ثباتی در عرصه استارتاپی و نیز عدم اعتماد سرمایه گذاران برای ورود به این اکوسیستم است. همین طور مشکلاتی که در عرصه کسب وکار ما وجود دارد بسیار زیاد است و عامل اصلی آن، همین بی قانونی و نبود شفافیت است. شفافیتی که واقعا هر مدیر استارتاپی یا مدیر هر کسب وکاری را چه در عرصه فناوری و چه در عرصه صنعت، به این فکر می برد که به گزینه های خارج از کشور هم فکر کند. با این وجود، برای مجموعه ما همیشه تمرکز بر این بوده که بتوانیم خدمات مان را در خارج از کشور هم ارائه دهیم. یعنی در کنار این که در کشور حضور داریم، بتوانیم به بازار بزرگ تری دسترسی پیدا نماییم.»
به گفته ملک محمدی پلت فرم این استارتاپ، جزو نخستین پلت فرم ها یا شاید تنها پلت فرم هایی بوده است که نمونه های خارجی اش، بعد آن شکل گرفته است است. با اینحال حال نمونه های خارجی این پلت فرم یونیکورن هستند و به کل جهان سرویس می دهند اما در ایران چنین ظرفیتی ایجاد نشده است. او دلیل اصلی این مشکل را محدودیت ها و تحریم ها می داند و می گوید: «کشور ما یک کشور ۸۰ یا ۹۰ میلیون نفری است، با یک سقف مشخصی از سرویس. اگر بتوانیم به یک بازار جهانی میلیاردی متصل شویم، می توانیم خدمات بسیار بهتری ارائه دهیم و درآمد قابل توجهی برای مجموعه خودمان ایجاد نماییم. این گزینه همیشه در ذهن یک مدیر کسب وکار هست؛ نه به خاطر سودش، بلکه به خاطر سطح سرویسی که می تواند عرضه نماید، به خاطر گستردگی عملیات، و بدین سبب که می تواند به جامعه بزرگ تری از مردم دنیا خدمات ارائه کند.»
۵۸۳۲۳
منبع: ایزو وب
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب