گزارش ایزو وب؛
نقش طرح سیروان در كمك به ناترازی گاز چیست؟
ایزو وب: طرح سیروان که بمنظور استفاده از گاز تولیدی از میادین گازی داخلی طراحی شده، بگفته کارشناسان نه فقط کمک به بهبود ناترازی گاز نمی کند بلکه اقتصاد چندان قوی نیز ندارد.
به گزارش ایزو وب به نقل از مهر، سال قبل بود که نماینده یکی از شهرهای استان کرمانشاه، سوالی را درباب علت توسعه نیافتن میادین نفتی و گازی واقع در حوزه شهرستان خود از وزیر نفت مطرح کرده بود و بوسیله معاونت پارلمانی وزارت نفت این سوال به مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران ارجاع و در وقت مقتضی جوابیه از جانب شرکت نفت مناطق مرکزی به این پرسش نماینده ارسال شد.
تنها بعد از ۲ ماه از ارسال این سوال، دستیار ویژه وزیر نفت که هنوز به نفت مرکزی نیامده بود، بررسی و مطالعات اولیه درباب راه اندازی پالایشگاه گازی را کلید زده بود؛ بدین سان که با راه اندازی پالایشگاهی گاز تولیدی میادین گازی توسعه نیافته واقع در حوزه جغرافیایی همان شهرستان استان کرمانشاه را در آن، فرآورش کنند. این طرح با کمک های مشاوره ای یکی از شرکت های زیرمجموعه OEID (و نه حتی کمک مشورتی یکی از ادارات زیر مجموعه شرکت ملی نفت ایران) که از شرکت های زیرمجموعه شرکت اویک است، شکل گرفت.
تعجیل برای چه؟
براساس قانون، توسعه تمامی میادین نفتی-گازی توسعه نیافته باید بعد از طرح در شورای عالی نظارت بر منابع هیدروکربنی شرکت ملی نفت ایران و دریافت مجوز شورای اقتصاد (برای طرح هایی که توسعه آنها از محل منابع داخلی است) به مرحله برگزاری مناقصه برسد و بعد از مشخص شدن برنده مناقصه، به اجرا درآید.
این در حالی است که از معاونت توسعه شرکت ملی نفت ایران خبر می رسد که در ماه های آخر کار وزارت زنگنه، این طرح باردیگر در اولویت طرح های توسعه ای به شکلی کاملاً فوری قرار گرفته است.
۷۰۰ میلیون دلار برای طرح سیروان!
در کمتر از ۳ ماه تا اختتام دولت دوازدهم معاونت توسعه شرکت ملی نفت ایران در نظر دارد تا طرحی را موسوم به طرح سیروان با هدف جمع آوری گازهای همراه میادین نفت شهر و سومار و گاز تولیدی از میادین توسعه نیافته باباقیر، بانکول، بیستون، سامان و دلاوران در اواخر سال ۱۳۹۹ در شرکت ملی نفت ایران، شروع کند.
در همین رابطه شرکت EIED از شرکت های زیرمجموعه OEID (گروه هلدینگ اویک) انتخاب و خدمات مشاوره ای مطالعه اولیه جهت توسعه میادین جدید و راه اندازی پالایشگاه گازی در منطقه عمومی سرپل ذهاب و گیلانغرب توسط این شرکت انجام شده است که نتیجه آن گزارشی با عنوان «طرح توسعه یکپارچه میادین گازی در منطقه غرب استان کرمانشاه» (موسوم به طرح سیروان) است. همین طور در این طرح راه اندازی یک پالایشگاه به ظرفیت ۳۰۰ میلیون فوت مکعب (۸.۵ میلیون متر مکعب) و راه اندازی یک واحد پتروشیمی در پایین دست این تأسیسات در نظر گرفته شده است.
به گفته متخصصین اگر هزینه حفاری و راه اندازی خط لوله را در نظر نگیریم؛ برای راه اندازی یک پالایشگاه گازی یک میلیارد فوت مکعبی، هزینه ای بیش از ۲ میلیارد دلار نیاز باشد؛ پس هزینه راه اندازی پالایشگاه گازی در اندازه ۳۰۰ میلیون فوت مکعبی حداقل ۷۰۰ میلیون تا یک میلیارد دلار است. این هزینه ها به غیر از سرمایه ای است که برای راه اندازی پتروشیمی در کرمانشاه متصور است و به هیچ عنوان از نظر مکان راه اندازی و مصرف آب آن توجیه پذیر نیست. از سویی دیگر برای راه اندازی پتروشیمی کرمانشاه در فاز نخست، رقمی حدود ۶۰۰ میلیون دلار برآورد سرمایه ای، انجام شده است.
۵ سال زمان برای حل مشکل ناترازی گاز؟!
حال سوال این است که از محل تولید ۳۰۰ میلیون فوت مکعب که در خوشبینانه ترین حالت در سال ۱۴۰۱ به تولید می رسد و برای راه اندازی پالایشگاه گازی در بهترین حالت ممکن حداقل ۴ سال آینده به بهره برداری خواهد رسید، چه اتفاق ملموسی در جهت رفع اشکال ناترازی گاز یا اشتغالزایی می افتد؟
چرا نباید با یک بررسی جامع و با در نظر گرفتن اولویت های کلان کشور در بخش گاز و پتروشیمی سرمایه گذاری های پیش بینی شده در این نقطه از کشور، در نقاطی از کشور (میادین مشترک گازی و توسعه پتروشیمی ها در نقاط ساحلی) که از نظر اقتصادی و فنی توجیه پذیر هستند، انجام شود؟ آیا بهتر نبود در ۸ سال گذشته، پالایشگاه گازی ایلام که قبل از این راه اندازی شده است، با افزایش ظرفیت فعلی، مقصد گازهای تولید شده از میادین توسعه نیافته باباقیر، بیستون و بانکول جهت فرآورش باشد؟
منبع: ایزو وب
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب