زنگ خطر افت فشار در پارس جنوبی اخطار کارشناسان در رابطه با بحران برق آینده
ایزو وب: بررسی ها و داده های رسمی نشان میدهد افت فشار در بعضی فازهای میدان مشترک پارس جنوبی شروع شده و در صورت عدم اجرای بموقع پروژه های فشارافزایی، تولید گاز کشور افت سنگینی خواهد داشت.
به گزارش ایزو وب به نقل از مهر، بررسی های میدانی و داده های رسمی سال ۱۴۰۴ نشان داده است که افت فشار در بعضی از فازهای میدان مشترک پارس جنوبی وارد مرحله ای محسوس شده است. هشدار کارشناسان روشن است که اگر پروژه های فشار افزایی بموقع اجرا نشود، ایران طی پنج تا هفت سال آینده امکان دارد بخشی عمده از ظرفیت تولید گاز خودرا از دست بدهد. این کاهش نه تنها امنیت انرژی کشور را تهدید می کند، بلکه می تواند زمینه ساز کمبود شدید برق و افزایش خاموشی های برنامه ریزی شده و حتی گسترده شود.
پارس جنوبی؛ قلب تپنده گاز ایران در آستانه افت فشار
با شروع سال ۱۴۰۴، نشانه های کاهش فشار مخزن در پارس جنوبی – بزرگ ترین میدان گازی جهان – از سطح هشدار عبور کرده و به یک دغدغه ملی بدل شده است. بر مبنای اظهارات مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس، در بعضی بلوک های این میدان، افت فشار شروع شده و زمان برای واکنش و اجرای طرح های فشار افزایی محدود است. اهمیت این میدان در تامین انرژی کشور به حدی است که بالاتر از ۷۰ درصد گاز ایران، مستقیم یا غیرمستقیم، از آن تامین می شود؛ گازی که شریان حیاتی تامین سوخت نیروگاه ها، صنایع بزرگ، و مصرف کنندگان خانگی را تشکیل می دهد.
تاریخچه برداشت از میدان به خوبی نشان داده است که انفجار تولید در دو دهه گذشته، با وجود دستاوردهای اقتصادی، هزینه ای پنهان نیز داشته است: کاهش تدریجی فشار مخزن. در صنایع گاز، افت فشار به معنای کاهش سرعت و حجم برداشت و افزایش هزینه های تولید است و اگر اقدامات فشار افزایی انجام نشود، مخزن در عمل به سوی افت شدید و بازگشت ناپذیر تولید حرکت خواهد نمود.
اهمیت فشار افزایی؛ خط دفاع اول امنیت انرژی
فشار افزایی یا “Wellhead Compression” در میدان های گازی، فرآیندی است که با بهره گیری از ایستگاههای کمپرسور و روش های تزریق گاز یا هوا، جریان گاز را با فشار کافی به خطوط انتقال هدایت می کند. در غیاب چنین فرآیندهایی، حتی اگر گاز زیرزمینی فراوان باشد، توان انتقال آن به سطح زمین کاهش پیدا می کند.
کارشناسان انرژی بارها تاکید کرده اند که حفظ سطح فعلی تولید گاز در ایران بدون اجرای پروژه های فشار افزایی حدودا غیر ممکن است. این هشدار زمانی اهمیت دوچندان پیدا می کند که بدانیم هر مترمکعب گاز از دست رفته، به معنای ظرفیت برقی است که دیگر تولید نخواهد شد و جایگزین آن، جز با سوخت های آلاینده و گران، ممکن نیست.
داده های نگران کننده ۱۴۰۴
بر اساس گزارش رسمی انتشار یافته در اردیبهشت ماه، اگر هیچ اقدام جدی برای فشار افزایی صورت نگیرد، تولید روزانه پارس جنوبی طی پنج تا هفت سال آینده امکان دارد تا ۲۵۰ میلیون مترمکعب کاهش یابد؛ معادل نزدیک به یک سوم تولید فعلی. این کاهش بطور مستقیم بر تامین گاز نیروگاه های گازسوز و سیکل ترکیبی اثر گذاشته و احتمال خاموشی ها را بیشتر می کند.
حمیدرضا موسوی متخصص صنعت گاز و کارشناس ارشد حوزه انرژی، در گفتگو با گزارشگر مهر می گوید: افت فشار یعنی افت توان تولید برق. کاهش گاز از پارس جنوبی می تواند شبکه برق را با کمبود سوخت مواجه کند و این همان جرقه ای است که خاموشی های گسترده را شعله ور خواهد نمود.
پیامدهای بی توجهی؛ از خاموشی تا تورم
به گفته وی کاهش تولید گاز، علاوه بر تهدید امنیت برق، زنجیره ای از نتایج اقتصادی و اجتماعی را بهمراه دارد. صنایع بزرگ همچون فولاد و پتروشیمی با کاهش عرضه گاز روبه رو خواهند شد، تولید کم می شود، اشتغال لطمه می بیند و فشار قیمتی بر بازار و مصرف کننده غائی بیشتر خواهد شد. این سناریو می تواند نارضایتی اجتماعی و فشار تورمی شدید بوجود آورد.
او می گوید اگر امروز فشار افزایی را جدی نگیریم، فردا حتی با تزریق بودجه و تلاش فنی، امکان دارد نتوانیم کاهش فشار را جبران نماییم. آن زمان، تعطیلی صنایع و نارضایتی اجتماعی دیگر فقط یک احتمال نخواهد بود، بلکه واقعیتی تلخ خواهد شد.
تجربه قطر؛ درسی که نباید نادیده گرفت
قطر، شریک ایران در میدان مشترک، با شروع نشانه های افت فشار، فورا پروژه های مدرن فشار افزایی را راه اندازی نمود. این کشور علاوه بر حفظ ظرفیت تولید، توانسته است جایگاه خودرا در بازار جهانی گاز مایع تثبیت کند. مقایسه این دو مسیر، پیام واضحی دارد: اقدام سریع و سرمایه گذاری هدفمند، نه تنها مانع کاهش تولید می شود بلکه دریچه های تازه ای برای صادرات و درآمدزایی باز می کند.
فرصت محدود برای تصمیم بزرگ
حفظ امنیت انرژی کشور، امروز بالاتر از هر زمان دیگری نیازمند یک تصمیم ملی است. اجرای یک نقشه راه جامع فشار افزایی با جدول زمانی دقیق، سرمایه گذاری کلان (با حضور بخش خصوصی و سرمایه خارجی)، و استفاده از فناوری های روز باید در اولویت سیاستگذاری قرار گیرد.
برای موفقیت، پروژه ها باید با مدیریت متمرکز، شفافیت در گزارش دهی، و پایش دقیق پیش بروند. همچنین، بهره برداری از فناوری های نو مانند سیستم های پایش فشار مبتنی بر هوش مصنوعی، می تواند ریسک کاهش تولید را به حداقل برساند. زمان برای ایران محدود است. هر سال تأخیر، هزینه جبران ناپذیری به کشور تحمیل می کند. افت فشار، اگر امروز مهار نشود، فردا به بحران خاموشی و لطمه به ستون فقرات اقتصاد منجر خواهد شد. آینده برق ایران، در گرو تصمیماتی است که همین امروز درباره ی فشار افزایی در پارس جنوبی گرفته می شود. خلاصه اینکه به گزارش ایزو وب به نقل از مهر، بررسی های میدانی و داده های رسمی سال ۱۴۰۴ نشان داده است که افت فشار در برخی از فازهای میدان مشترک پارس جنوبی وارد مرحله ای محسوس شده است. اهمیت این میدان در تامین انرژی کشور به حدی است که بالاتر از ۷۰ درصد گاز ایران، مستقیم یا غیرمستقیم، از آن تامین می شود؛ گازی که شریان حیاتی تامین سوخت نیروگاه ها، صنایع بزرگ، و مصرف کنندگان خانگی را تشکیل می دهد. برای موفقیت، پروژه ها باید با مدیریت متمرکز، شفافیت در گزارش دهی، و پایش دقیق پیش بروند.
منبع: isoweb.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب