هدیه فضایی کریسمس روز 24 دسامبر پرتاب می شود
ایزو وب: در ساعات پایانی شب کریسمس امسال مقرر است یک فرودگر قمری به سمت ماه پرتاب شود.
به گزارش ایزو وب به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، فرودگر قمری «پرگرین»(Peregrine) به عنوان سریع ترین پرنده رباتیک روی زمین شناخته شده است. اگر همه چیز طبق برنامه جلو برود، پرنده رباتیک در فضا به حرکت درمی آید و به سمت جزر و مد گرانشی ماه پرواز می کند. سپس فرودگر، مدار خودرا به دقت پایین می آورد تا در نهایت به منطقه ای شامل جریان های گدازه ماه باستانی برسد. این منطقه «خلیج چسبندگی»(Bay of Stickiness) یا «سینوس ویسکوزیتات»(Sinus Viscositatis) نامیده می شود.
این ماموریت به دلیلهای مختلفی تاریخ ساز خواهد بود. این نخستین ماموریتی خواهد بود که تحت ابتکار «خدمات باربری تجاری ماه»(CLPS) ناسا و به عنوان راهی برای بردن محموله ها به ماه توسط آژانس پرتاب می شود؛ بدون این که نیازی به ساخت همه فضاپیماهای لازم برای بردن محموله ها به آنجا وجود داشته باشد. در این مورد، شرکت «استروبیوتیک»(Astrobiotic) فرودگر پرگرین را ساخته است و ناسا برای ذخیره سازی چند محموله هزینه می کند.
در مورد موشک، بحث دیگری وجود دارد. پرگرین در نخستین پرواز موشک «ولکان قنطورس»(Vulcan Centaur) متعلق به شرکت «ائتلاف پرتاب و راه اندازی»(United Launch Alliance) پرتاب خواهد شد. ولکان قنطورس که جانشین موشک های «اطلس ۵»(Atlas V) و «دلتا ۴»(Delta IV) این شرکت است، بدین منظور تولید شده تا مقدار زیادی از وسایل را به فضا ببرد.
نمایندگان استروبیوتیک، ائتلاف پرتاب و راه اندازی و ناسا طی یک جلسه توجیهی در ۲۹ نوامبر گرد هم آمدند تا درباره ی این مساله صحبت کنند که تعدادی از محموله های پرگرین مقرر است چه باشند و همین طور توضیح دهند که چگونه انتظار می رود همه چیز تا روز قبل از کریسمس آماده شود.
گروه ماموریت می گویند که پرتاب هم اکنون برای روز ۲۴ دسامبر حدود ساعت ۱: ۵۰ بامدادان به وقت منطقه زمانی شرقی برنامه ریزی شده است. اگر پرتاب در این روز صورت گیرد، انتظار می رود که فرودگر در ۲۵ ژانویه سال آینده روی سطح ماه فرود بیاید.
«کریس کولبرت»(Chris Culbert) مدیر پروژه CLPS در «مرکز فضایی جانسون» ناسا اظهار داشت: ما چین و بتازگی هند را دیده ایم که با موفقیت روی ماه فرود آمده اند اما تا به امروز، هیچ شرکت خصوصی با موفقیت روی ماه فرود نیامده است. فرود آمدن روی ماه، یک چالش فنی دلهره آور خصوصاً برای موتور وسایل نقلیه رباتیک، سیستم های مسیریابی، رادیوها و خیلی از سیستم های دیگری است که همگی باید با هم کار کنند تا امکان فرود نرم را فراهم سازند.
پرتاب گر و فضاپیما که هنوز متصل هستند، بعد از پرتاب مستقیما وارد مانوری به نام «ورود به مدار انتقال ماه» خواهند شد. این بدان معناست که همچنان به زمین نزدیک هستند اما در مسیری قرار دارند که اساسا با مدار ماه تلاقی می کند. ظرف یک ساعت یا بیشتر بعد از پرتاب، فضاپیما رسما از پرتاب گر خود جدا می شود و گروه آغاز به برقراری ارتباط با فرودگر و انجام دادن مانورهای کوچکی می کنند تا مطمئن شوند مسیر درست بنظر می رسد.
«جان تورنتون»(John Thornton) مدیرعامل استروبیوتیک اظهار داشت: این در حقیقت نخستین باری است که موتورهای خودرا به عنوان یک سیستم روشن می نماییم. البته ما آنها را بصورت جداگانه روی زمین روشن کرده ایم اما این نخستین باری است که همه با هم در یک فضاپیما حضور دارند برای اینکه بسادگی نمی توان آنها را روی زمین آزمایش کرد. ما حداقل یک مورد و بطور بالقوه حداکثر سه مورد از مانورهای اصلاح مسیر را انجام خواهیم داد و این به دقت پرتاب اولیه بستگی دارد.
سپس حدود ۱۲ روز بعد، فضاپیما به مدار ماه خواهد رسید. تورنتون افزود: ما به یک مدار متوسط می رویم و برای مدتی در آن مدار، منتظر همسو شدن شرایط نور محلی می مانیم. بیشتر زمان درنظرگرفته شده بین پرتاب و فرود در حقیقت برای آنست که روشنایی محلی درست باشد. بنابراین، ما اساسا تلاش می نماییم تا در یک زمان مشخص از بامداد روی یک نقطه ویژه ماه فرود بیاییم.
هنگامی که همه چیز خوب به نظر برسد، فضاپیما در محل فرود تعیین شده روی سطح ماه پایین می آید. فرودگر حدود ۱۰ روز قبل از غروب خورشید کار خواهدنمود. غروب خورشید به شب قمری منتهی می شود که شاهد محو شدن فرودگر هندی «چاندرایان-۳»(Chandrayaan-۳) بود.
تورنتون اظهار داشت: شرایط ماه از دمای نسبتا گرم بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ درجه سلسیوس به سردی نیتروژن مایع می رسد.
وی ادامه داد: ماموریت در شب کریسمس به انجام می رسد و یک هدیه کریسمس است.
منبع: ایزو وب
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب